Miód w przesądach i sztuce lekarskiej

Od zarania dziejów pszczoły i miód uważano za symbole boskości i godności królewskiej. W starożytnym Egipcie były oznaką władzy faraonów. W Grecji nektar uważano za napój bogów. W czasach pogaństwa ofiarę w postaci miodu składana bożkom. Judaizm, Katolicyzm i Islam przypisują miodom szczególne znaczenie. W Starym Testamencie napisano, że pszczoła to mucha Boża, miód to łza Boża, a słowo Boże jest słodsze od plastra miodu. W Koranie wspomniane jest, że w miodzie tkwi uzdrowienie rodzaju ludzkiego. Sam Mahomet twierdził, że miód jest lekarstwem duszy.

Współcześnie miód i produkty pszczele maja zastosowanie zarówno w profilaktyce, jak i w leczeniu schorzeń somatycznych i psychicznych. W Polsce bartnictwo i konsumpcja miodów sięgają czasów plemiennych. Szczególnie wpisana jest w czasy Piastów, Jagiellonów i Wazów. Już bowiem kronikarz Gall Anonim napisał, że Polska słynie ze zbierania, sycenia, jedzenia, picia i eksportowania miodu. W książkach wielu polskich pisarzy potwierdzana jest słuszność tezy, że
„Póki Polska miód jadła i piła, to potęgą w Europie była, zaś od czasu Sasów miód na wódkę zamieniła, to niepodległość utraciła”.

Upowszechnienie wiedzy o korzystnym działaniu produktów pszczelich na organizm ludzki jest bardzo ważne. Miód jest jedną z najcenniejszych i niepowtarzalnych substancji odżywczych, jakie dostarcza nam natura. Jego właściwości bakteriobójcze i uodparniające są znane ludzkości od tysięcy lat i już starożytni potrafili wykorzystać jego leczniczą moc. Robili to instynktownie, bazując jedynie na obserwacjach. Dzisiaj możemy już naukowo potwierdzić, że jest to substancja niezwykła, tak jak niezwykły jest jej skład. Miód w 90 procentach złożony jest z węglowodanów, z czego 80 procent to cukry proste (glukoza i fruktoza), a reszta to substancje mineralne, związki azotowe oraz olejki eteryczne, witaminy. Miód jest wolny od zanieczyszczeń chemicznych, ponieważ pszczoły są bardzo wrażliwe na toksyny i wyginęłyby zbierając nektar, czy spadź z zanieczyszczonego pola.
Miód miodowi jest nierówny i jego właściwości lecznicze zależą od roślin z jakich powstał. Dlatego w Polsce miód możemy podzielić na:

GRYCZANY stosujemy go:
-podczas stanów wyczerpania
-przy nerwicach
-przy złamaniach kości
-przy problemach z układem krążenia

SPADZIOWY zastosowania to:
-choroby dróg oddechowych, gruźlica
-zaburzenia przemiany materii
-zapalenie płuc
-cukrzyca
-astma
-katar

WIELOKWIATOWY
-alergie
-katar sienny
-rany

LIPOWY jest dobry na:
– uspokojenie
-grypę
-kaszel
-zapalenie oskrzeli
-bezsenność

AKACJOWY
-niezastąpiony przy nadkwaśności, trudnościach w trawieniu
-pomocny w zaburzeniach przewodu pokarmowego

WRZOSOWY
-leczy prostatę, schorzenia nerek i pęcherza

RZEPAKOWY
-wzmacnia mięsień sercowy
-leczy niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu serca

NAWŁOCIOWY
-polecany przy dolegliwościach i schorzeniach dróg moczowych, nerek i pęcherza.